Eerste dagen host family!

Lief thuisfront,

Morgen ben ik hier alweer (!!) een week. Waar moet ik beginnen? De aankomst. Ik kwam het vliegtuig uit. Sommige hadden een indirecte vlucht in Detroit en anderen, net als ik, hadden een directe vlucht. Dit betekent dat we ook van deze groep afscheid moesten nemen en dat je gastgezin ontmoeten nu wel heel dichtbij komt!!

We hadden afscheid genomen van elkaar (ook al spreek ik de Nederlanders en mijn kamergenootje uit Zweden nog steeds veel) en ik stond met 2 andere meisjes onder de deur van de Luggage Claim. We gaven elkaar allemaal nog een knuffel en we zeiden tegen elkaar: ‘We can do this!’ Daarna liep ik door de deur en zag ik Laura (host mom) staan met een bosje bloemen. Ik moest natuurlijk weer huilen. Alle spanning en blijheid dat ik eindelijk m’n host mom zag, kwam er uit. Ik vroeg aan haar: ‘Hoelang is het rijden naar huis toe?’ (wel op m’n beste Engels natuurlijk) en ze zei dat het MAAR 45 minuten rijden was. Wat voor ons ver is, is voor hun dichtbij. Eerste cultuurverschilletje is binnen! Ik was zo bang dat het zo ongemakkelijk zou worden in de auto, maar gelukkig was dat niet het geval. We gingen gelijk naar de supermarkt (echt huge) en mocht ik kiezen wat ik lekker vond.

De boodschappen waren gedaan. Eindelijk kon ik de rest van het gezin ontmoeten. Maggie (host sister) had namelijk een wedstrijd van hockey en Steve (host dad), Owain (host broer) en Zac (host broer) bleven thuis om privéredenen.

Ik kwam binnengelopen en er kwamen gelijk 3 honden op me af gesprint. Een warm ontvangst dus. Eerst zag ik Steve, daarna Owain, toen Maggie en als laatste Zac. Allemaal heel erg lief!

Avondeten was aangebroken. Thank god, Laura kan goed koken!! Aan tafel waren het eigenlijk een beetje de standaardgesprekken die gevoerd werdeb wanneer er net iemand nieuw is. ‘Heb je huisdieren’, ‘Wat is je lievelingseten?’ ‘How was NY?’ enz. Om 10 uur lag ik samen met Maggie op de kamer (we delen samen een kamer) met de bedoeling om samen een film te kijken, maar ik heb alleen de eerste 15 minuten mee gekregen en daarna was ik in slaap gevallen. Het is namelijk heel vermoeiend om telkens Engels te praten als je het niet gewend bent. Je hersenen zijn constant aan t denken en dat maakt je aardig moe moet ik zeggen!

De volgende dag konden we uitslapen. We waren even naar de Mall geweest (ook huge) en daarna door naar de Spaghetti Dinner. In het kort: het hockeyteam wordt niet gesponsord bij school, dus daarom organiseren ze Spaghetti Dinner om geld op te halen, zodat ze dingen met het team kunnen doen. De dag na Spaghetti Dinner had ik mijn eerste training, dus de Spaghetti Dinner was een top gelegenheid om alvast het team te leren kennen!

Maandag, de tweede nacht bij mijn host family zat erop! De wekker ging vroeg, want we moesten om 8 uur al op het veld staan. Hockey hier is wel even andere koek dan dat ik gewend was in Nederland. Ik kwam van het veld af en kon amper lopen, zoveel spierpijn ik had. Na practise ging ik met Maggie en twee meiden van het hockeyteam mee. Hier kan je als je 16 jaar bent, gewoon autorijden! Kan deze regel ook even worden ingevoerd in Nederland? Daarnaast hoef je maar 5 uur met een rij-instructeur te rijden en daarna moet je 50 uur met je ouders rijden. Klaar? Rijbewijs binnen! Dus daar zaten we dan met z’n vieren in de auto door de drive-in van de Starbucks. Gelukkig dat je hier hard wordt aangepakt met hockey, dus een Starbucks kan geen kwaad.

Na de Starbucks gingen we naar huis. Toen kreeg ik best veel last van heimwee. Gelukkig was Lou daar (vriendinnetje van NY Welcome Camp) en voelde ik me weer stukke beter!! Ik merkte aan mezelf dat ik het lastig vond dat zij hier heel anders leefde dan dat ik gewend ben en dat is logisch, maar toch vond ik dat even lastig! Onderhand ben ik er wel aan gewend en heb ik tot nu toe niet heel veel last van heimwee.

De volgende dag was het weer practise time! Op dezelfde plek en dezelfde tijd. Hier train je trouwens 2 uur lang en elke dag heb je een niet normaal heftige workout. Ik heb er tot nu toe 3 gehad en na alle 3 de workouts voelde ik het zweet van m’n voorhoofd glijden.

Na de twee uur durende training ging ik samen met Claire en Sam the Mall in. Eindelijk heb ik m’n Dr. Martens gekocht, die ik al voor de zomer wilde, dus je hebt een heel blij meisje hier zitten! LOVE THEM!

Na een week lang lopen appen met papa, mama en Niels, had ik vandaag mijn eerste facetime gesprek met ze. Ik was heel bang dat ik weer heimwee zou krijgen als ik ze zou zien, maar dat is gelukkig niet het geval, dus dat is een ‘goed’ teken.

Na het facetime gesprek ging ik naar mijn school toe. Ik kan jullie vertellen: mijn school is net zoals je films ziet. Ook mijn school is huge!! Ik vraag me wel af wat niet huge is in Amerika? Ik ging mijn vakkenpakket kiezen en het is gewoon een grote grap. Ten eerste: ik ga het koor in! Hoe lachwekkend is dat! Zie je het al voor je? Ik zelf nog niet helemaal! Dan heb ik een vak gekozen waarbij je leert hoe de mensenontwikkeling is. Ook een vak waarbij ik leer hoe ik moet koken. Daarnaast IB Theatre, dus dan leer je hoe je moet presenteren enz. En dan als laatste: de verplichte vakken, zoals American History, Engels en math. Daarnaast hoorde ik ook dat je een Club kon kiezen. Deze clubs gaan zich volgende week woensdag vertegenwoordigen, maar ik denk dat ik al weet wat ik wil gaan doen, de drama club. Dan ga je dus optreden in de grote theaterzaal en dat lijkt mij zo vet! Ik word dit jaar senior, dus ik heb ook mijn graduation!!
 

Morgen ga ik met het team naar St Louis (7,5 uur rijden) voor een toernooi tot zaterdag! I will let you know how the tournament was! See you in the next blog!

Liefs en dikke kus,

Merel