Bruiloft in Boston!

Lief thuisfront,

Het mocht ff duren, maar ik heb weer een nieuwe blog voor jullie! 

Afgelopen weekend was ik niet in Pinckney, maar 14 uur verder met de auto, namelijk in Boston. De nicht van Steve (host dad) ging trouwen. Vrijdag zaten we, zoals ik al eerder zei, 14 (!!) uur lang in de auto. Meine gute, we kwamen de auto uit en mijn kont was gewoon een houten plank geworden, ongelooflijk. We sliepen in totaal met z’n tienen in het huis van de broer van Steve. De kinderen, dus ik, Zac, Owain and Maggie sliepen in de woonkamer op de bank. Vond dat zelf wel wat hebben. 

Zaterdag. 10 uur was heel de fam beneden, dus zaten we met z’n allen te ontbijten. Een echt Amerikaans ontbijt met de donuts op tafel. Iedereen was excited voor de bruiloft, zelfs ik. Ik heb zelf toen ik klein was een bruiloft meegemaakt, maar niet dat ik me daar iets van kan herinneren. En vorig jaar een bruiloft. Dus echt veel bruiloften had ik nog niet meegemaakt. Laat staan een Amerikaanse bruiloft. 

Het echtpaar trouwde op een brug. Een best bijzondere plek, nietwaar? Nadat ze elkaar het ja-woord hadden gegeven, gingen we naar binnen voor het diner. Het was een lopend buffet. Voordat het lopend buffet begon, werd er eerst nog door de twee beste vrienden van het bruidspaar een speech gehouden. Daarna ging het buffet open en dat kwam goed uit, want ik had honger als een paard. 

Het eten was niet te vreten. Nee grapje, het eten was heerlijk. Nadat iedereen was uit gegeten, werd de taart aangesneden. Daar maakte ik wel een plekje voor vrij!!! Want de mensen die mij kennen, weten dat ik een enorme liefhebber van taart ben!

De muziek ging aan. Snel de dansvloer op en dansen maar. Het was heel leuk om de familie van Steve op deze manier te leren kennen. Het was echt heel gezellig. Had niet verwacht dat je zo’n leuk feestje kon bouwen met zoveel onbekende mensen.

We waren om 12 uur thuis, omdat Steve de volgende dag weer terug moest rijden samen met Owain. Maggie, Laura en ik namen het vliegtuig omdat we practise hadden in de middag. Zac ging ook met het vliegtuig, alleen hij had een vlucht eerder (die hij overigens had gemist, dus eigenlijk een vlucht later, haha). 

We hadden een tussenstop in Chicago, dus weer een extra plaats dat ik heb bezocht. Ook al was het alleen het vliegveld dat ik gezien heb, het is leuk voor het idee. Om 11 uur ’s ochtends was ik thuis, snel een powernap gedaan en voor ik het wist stond ik met 29 graden 2 uur op het veld te hockeyen.

Ook wel even leuk om te vertellen. Na dit weekend is de band tussen Maggie en mij zoveel beter geworden, echt zo blij mee! Aan het begin vond Mags het namelijk wel lastig dat ik er opeens was, wat ook begrijpelijk is. Hallo, het is niet niks dat je opeens een kamer moet delen met een heel vreemd iemand. Maar gelukkig hebben we het nu heel leuk samen.

Daarnaast zullen er ook wel vragen zijn over mijn Engels. Morgen is het een maand geleden dat ik vertrok. Echt, ik word er bang van hoe snel alles gaat. Op zich wel een goed teken neem ik aan!? Het is moeilijk om te beoordelen of mijn Engels er op vooruit is gegaan, maar zelf denk ik van wel. Soms moet ik al eventjes nadenken wat dat Engelse woord nou ook alweer in het Nederlands betekent. Ook als ik een spraakbericht naar mijn vrienden of familie stuur, dan betrap ik mezelf er ook op dat ik in plaats van training, practise gebruik, in plaats van voetbal, soccer enz. 

Al met al, het gaat al veel beter met me dan vorige week! 

Liefs,

Merel